Yalnızlığımı yaşıyorum bir başıma,
Mutluluğumla mutlu oluyor, acımla acı çekiyorum.
Başkaları gibi ikinci bir kişiyi de alamıyorum yanıma.
Canım istediğinde kalkıp gidiyorum,
Canım istediğinde dönüp geliyorum dünyama.
Bazen kahkalara boğuluyorum hayatta kimse yokmuşçasına,
Bazen köşelere saklanıyorum halime acırcasına.
Bir kaldırımın soğuk taşına oturup,
Bazen saatlerce düşünüp duruyorum.
Bazen de bir ağacın gölgesinde durup, uzaklara dalıyorum.
Ama hepsini kendi benliğimde yaşıyorum.
Mutlu olmak için bir sebep aramıyorum.
Acı çekmeyi başka şahıslara bağlamıyorum.
Yalancı gülüşlere, aşklara, sevgilere de yer vermiyorum dünyamda.
Yapay bir kalbin, mutluluğun tadı ne kadar olabilir ki gerçeğin yanında?
Bir zaman oyalar seni, unutturur hissettiklerini!
Sonra başa alınca her şeyi, yaşayamazsın kendini.
Cesaretini, sevgini, ümidini, geleceğini, hislerini,
Her şeyinle yaşa kendini.
Tek bir tekil şahıs gibi.
Yasenur UÇAR (11.Sınıf)
