Sana olan aşkım beyaz bir kağıt mıydı bilmiyorum
Ya da yazı yazılmaya başlanacak bir defter miydi?
Ama gerçek olan şuydu ki defter boş yere mi kirlenecekti?
Akıp giden zaman boşuna mı geçecekti?
Akan gözyaşları, yaşanan onca güzellikler, sevinçler boşuna mı olacaktı?
Atılan adımlardan geriye dönüş yoktu bu yolda
Suçlanacak kimse de olmayacaktı kaybettiğinde kendini.
İlk başlarda isimlerini bile bilmediğin çiçeklerin içinde yürüyecektin, hatta yüzecektin.
Başın göklerde, söylenenlere aldırmaz, hayata yeni başlamış gibi
Ama neden sonralar gelecekti bir zaman sonra.
O yürüdüğün çiçek bahçesi zamanla kurak bir çöldeki kaktüs gibi batacaktı sana.
Ne olduğunu anlamadan kendini yolun sonunda bulacaktın
Ve de tek başına.
Hayallerine sığındığın, verilen sözlerin tutulacağını sandığın anda tek başına kalacaktın.
Ne sağında olacaktı yanında olmasını istediğin kişi ne de solunda
İki damla yaş akacaktı önce gözünden sonra günlerce ağlamalar,
Nedenler, belkiler…
Amaların arkasına sığınıp keşkelerle avunmaya çalışacaktın bir zaman
Umursamıyormuş gibi yapacaktın, yapmak zorundaydın.
Tiyatro yeteneğin olmasa bile rolü en iyi şekilde başarmalıydın.
Yoksa kendine hiç bir sahnede rol bulamazdın artık.
Sonradan anlayacaktın çiçekli yolun sadece rüya olduğunu
Hep kaktüslere inanmaya başlayacaktın artık.
Bir daha hiç çiçekli yol olmadığına inanıp kaktüslerin bir zaman saklandığını anlayacaktın.
Ama hayat dersi alacaktın aynı zamanda
Aslında hem çiçeklerin olduğunu hem de kaktüslerin olduğunu
Sadece bazı şeylerin gözünü kör etmemesi gerektiğini anlamış olacaktın.
Biraz üzücü olacak biraz zaman alacaktı bu ama bir daha aynı hatayı yapmayacaktın.
Yasenur UÇAR (12.Sınıf)
