Beklemek…

Beklemek öyle korkunç ki;
İliklerime kadar titretiyor beni!
Korkarım ki beklenecek kimse yok…Boş bir hayalden
ibaret tüm gözlenen yollar… Gözler sonuna kadar
uykusuz, sonuna kadar yorgun. Gözler çizgili, gözler
mahzun…

Saçlarımda aklar olacak şüphesiz, şüphesiz dizlerim
tutmayacak… Şöyle canım çektiğinde bir kahve
pişirip kendime içemeyeceğim bile! Hatırlı olmak için
kahve olmak lazım geldiğini düşüneceğim ve vazgeçeceğim bütün keyfimden…

Beklemek…

Beklemek öyle korkunç ki;
İliklerime kadar titretiyor beni!

Korkarım ki beklenecek bir mektup yok…
Bütün söylenenler yalan, bütün sözler sahte ve bütün
yürekler bir parça nasır…

Ben yine sahipsiz satırlar karalayacağım şüphesiz…
Şüphesiz kimse mektuplar biriktirmeyecek yastık
altına…

Beklemek…

Beklemek öyle korkunç ki;
İliklerime kadar titretiyor beni!

Korkarım ki beklenecek bir tren yok…
Tabanlara kuvvet yine yürüyeceğim! Yollar gidecek ben gideceğim…
Gittikçe aynı yere varacağım, tenhalarda pusulara düşeceğim…

Ayaklar nasırlı, dizler dermansız, kemikler sızım sızım…

Ben yine yürüyeceğim şüphesiz;
Şüphesiz kendime döndüğümü göreceğim…

Beklemek…

Beklemek öyle korkunç ki;
İliklerime kadar titretiyor beni!

Korkarım ki tez gelecek bir ölüm var; yürek bıkkın,
yürek nasipsiz, yürek yalnız…

Bütün şiirler bir parça hüzün, bir parça sitem olacak…
Ben yine sevecek yine yazacağım şüphesiz…
Şüphesiz ben yine sitemlerimle öleceğim…

Zeynep HAK