Teni beyaz, gözleri kahve, mis kokulu anneciğim.
Sarıldığımda huzur bulduğum
Uzaklaştığımda özlemini anlatamadığım o tek insan sensin benliğimde.
Hala geceleri yatarken korktuğumda annem yanımda olsa
Korkmazdım diyebileceğim o cesaret dolu insan sensin yeryüzünde.
Seni üzdüğümde içim parçalanır anlatamam sana.
Seni kırdığımda uyuyamam, ağlarım, vicdan azabı çekerim, söyleyemem sana.
Nasıl bir duygudur, seni sevmek, seni hissetmek?
Ben çözemedim…
Ne sevgiline duyduğun aşk gibi,
Ne de arkadaşına duyduğun özlem gibi
Ne babama duyduğum korkuyla karışık sevgi duyguları gibi…
Ah, anneciğim,
Her zorluğa dayanabilen,
Ağlarken gülen, susarken gözleriyle seven.
Her bakışında umut,
Her gülüşünde sevgi,
Her hareketinde cesaret veren!
Yalnızlık nedir, üzüntü nedir, acı nedir hissettirmeyen
En büyük aşkı çocukları için besleyen,
Sevgisinin derinliğini, merhametini hep hissettiren,
Yanında yokken bile yanındaymış gibi düşünen,
Annelerdir her zaman, sevgisiyle büyütüp, yeşerten.
Yasenur UÇAR (11.Sınıf)
