UNUTMAYACAĞIZ
Yaşamak mı? Kabuğuna çekilip yaşamak mı? Yoksa yurdun, vatanın için mermilerin üstüne yürümek mi? Bize yakışan vatanımız için mermilerin üstüne yürümekti. Ve o gece benim yurdumun insanları kendine yakışanı yaptı. O mermilerin, tankların üstüne üstüne yürüdüler. Kimi evliydi, kimi nişanlıydı, kimi hayatının baharında gencecik delikanlıydı. Hiç biri geleceğini düşünmeden zalimlerin üstüne gitti.
Bizim askerlerimizi bizi öldürmek için kullandılar. Kimi nişanlısını merak etti, kimi eşini, kimi oğlunu, kimi babasını… Yüzlerce yuva babasız, eşsiz evlatsız kaldı. Küçük bedenlerin üstüne taşıyamayacakları yük yüklediler. Kimi babasını verdi kara toprağa, kimi ne olduğunu anlamadan babasının tabutunu seyretti, güldü oynadı etrafında. Ve böylece hainler bu millete unutamayacakları bir acı bıraktılar.
Peki, bu kadar kolay mıydı bir canı saniyeler içinde katletmek? Hangi canavar yapardı bunu? Hangi yürek gözünü kırpmadan öldürürdü? Onlara, o hainlere, insan demeye dili varmıyor insanın.
Bizler milletimize, halkımıza, bize yapılan bu kalleşliği nasıl unutabiliriz? Hiçbir şey bu acıyı unutturamaz. Bu acıyı bize yaşatanların da pişman olacağını sanmam. Onlar bu vatana sırt çevirmiş, kalleşlikle büyülenmiş hainlerdir. Ağızlarına makam sözü ile bal çalınmış, yürekleri, vicdanları, merhametleri susturulmuş hainlerdir. Ama ne kadar zulüm, işkence yaptılarsa da bu ülkenin halkını susturamadılar, yıldıramadılar. Türk halkına kafa tuttuklarını unuttular. Ama biz o geceyi, yapılanları, o hainleri unutmadık. Bir bir aklımıza kazıdık. Şehitlerimizin kanını yerde koymayacağız ve bi bir onlardan bunun hesabını soracağız. Vatanımızı, kardeşliğimizi, birliğimizi hiçbir düşmana yar etmeyeceğiz.
Kübra Nur ŞAHİN
Bir Yorum